244- Violences en réunion

Le jour de Noël ne s'était pas déroulé comme je l'avais imaginé. En lieu et place d'un office et d'un repas en famille, j'avais partagé mon temps entre un guet-apens organisé par le père Nicolas Kakavelakis, le commissariat et les urgences de l’hôpital Saint Luc.

Une panne informatique m'avait empêché de porter plainte pour l'agression dont j'avais été victime ce jour-là, si bien que muni du certificat médical des urgences, j'allai déposer plainte le lendemain, 26 décembre.

Je demandai à parler à monsieur R., qui s'était occupé très rigoureusement de la précédente agression, lorsque j'avais voulu suivre le cours de grec dispensé à la Communauté hellénique de Lyon. C'est finalement monsieur A., gardien de la paix, qui me reçut.

Je connaissais monsieur A. parce qu'il s'était occupé de l'instruction des premières affaires visant la communauté hellénique, en 2014. Il voyait la situation dégénérer et s'en inquiétait. Il prit ma plainte sous le motif de " violences en réunion ".

En droit, les violences relèvent du tribunal de police et sont punies d'une peine d'amende si elles engendrent moins de 8 jours d'ITT. Si l'ITT est supérieure à 8 jours, la peine encourue est de 3 ans de prison et 45000 euros d'amende.

S'il existe une circonstance aggravante (préméditation, violences sur des personnes vulnérables, sur des mineurs de moins de 15 ans, sur des personnes dépositaires de l'autorité publique, sur des témoins, lors de violences en réunion, etc), les violences sont délictuelles, quelle que soit la durée de l'ITT. La peine encourue est de 3 ans de prison et 45000 euros d'amende si l'ITT est inférieure ou égale à 8 jours. Elle est de 5 ans de prison et 75000 euros d'amende si l'ITT est supérieure à 8 jours.

Dans le cas des violences que je venais de subir, il y avait trois motifs d'aggravation : la préméditation, le fait que j'étais témoin dans des affaires en cours, et le fait que l'agression venait de tout un groupe de personnes.

Monsieur A. pris ma plainte avec beaucoup de sérieux. Il s'enquit de tous les détails permettant d'identifier les agresseurs.

Il me demanda pourquoi je n'avais pas déposé plainte la veille. Je lui répondis que les ordinateurs de ses collègues ne fonctionnaient pas. Il leva les yeux de son écran, me regarda, gonfla sa joue et, avec son index, tapa dessus, pour montrer qu'il ne croyait pas un instant que ce qu'ils avaient pu dire fût vrai.

Monsieur A. me dit qu'il partait huit jours en vacances entre le mercredi qui arrivait et le jeudi suivant. Dès son retour, il allait s'occuper personnellement de convoquer les protagonistes.

Nous convînmes que je le recontacterais à son retour pour enregistrer un complément de plainte si j'obtenais des informations sur les agresseurs.

Au retour des vacances de monsieur A., j'allais le voir pour lui donner les informations que j'avais pu obtenir. Il semblait tant désabusé que démotivé et me dit que, malheureusement, ses supérieurs n'avaient pas cru bon de lui confier la conduite de l'enquête. Celle-ci avait été confiée à un autre agent qui s'occuperait d'organiser les diligences nécessaires.

En fait d'autre agent, absolument aucun acte d'enquête n'aura lieu. D'où que vînt le blocage, mon avocat et moi ne pûmes que constater qu'il était effectif.

Monsieur A. savait qu'aucune suite n'avait jamais été donnée par le procureur dans les affaires qu'il avait instruites au sujet de la communauté hellénique et du père Nicolas Kakavelakis. Ce n'était pas très valorisant pour lui de constater que le travail effectué pour établir avec rigueur des infractions caractérisées pouvait être rendu vain pour des raisons qui semblaient essentiellement politiques.
 

Je le rassurai sur ce point : rien de ce qu'il avait fait ne serait inutile. L'affaire de faux et usage de faux, tout comme l'affaire de l'abus de confiance, avaient été relancées par une plainte avec constitution de partie civile. Cette plainte venait d'être déclarée recevable, et la consignation avait été versée. Le juge d'instruction allait pouvoir s'appuyer sur tout le travail qu'il avait déjà réalisé.

Il en serait de même dans l'affaire qui nous occupait ce jour-là. Le procureur avait la possibilité de gagner du temps, mais pas d'empêcher la manifestation de la vérité.

Mon avocat décida d'écrire au procureur pour l'informer des faits. Ainsi, il s'ensuivait de cette démarche que s'il ne se manifestait pas dans les trois mois, nous aurions le droit de saisir un juge d'instruction par une plainte avec constitution de partie civile pour passer outre son blocage.

Mon avocat saisit le procureur le 3 février 2017 sur les agressions du 4 octobre et du 25 décembre 2016. À ce jour, nous restons sans nouvelles. Le 4 mai, mon avocat saisira le doyen des juges d'instruction, si la situation n'a pas évolué.

244 – Πρόκληση σωματικών βλαβών από κοινού

Η μέρα των Χριστουγέννων δεν πέρασε όπως το είχα φανταστεί. Αντί για Λειτουργία και οικογενειακό γεύμα, πέρασα την ημέρα μεταξύ μιας ενέδρας που οργανώθηκε από τον παπα-Νικολάκη Κακαβελάκη, του αστυνομικού τμήματος και των επειγόντων του νοσοκομείου Saint Luc.

Εξαιτίας μιας βλάβης του υπολογιστή δεν μπόρεσα να καταθέσω την μήνυση για την επίθεση την οποίας ήμουν θύμα εκείνη την ημέρα, έτσι ώστε με ένα πιστοποιητικό ιατρού από τα επείγοντα, πήγα να κάνω μήνυση την επόμενη ημέρα, 26 Δεκεμβρίου.

Ζήτησα να μιλήσω με τον κύριο R., που είχε ασχοληθεί πολύ σοβαρά με την προηγούμενη επίθεση, όταν θέλησα να πάω στα μαθήματα ελληνικών που γίνονται στην Ελληνική κοινότητα της Λυών. Τελικά το έκανε ο κύριος A., αρχιφύλακας.

Γνώριζα τον κύριο A. γιατί είχε ασχοληθεί με την ανάκριση των πρώτων υποθέσεων που αφορούσαν την ελληνική κοινότητα, το 2014. Έβλεπε να παρατραβάει η κατάσταση και ανησυχούσε. Κατέγραψε την μήνυσή μου υπό το αίτιο «Πρόκληση σωματικών βλαβών από κοινού».

Σύμφωνα με το γαλλικό δίκαιο, οι σωματικές βλάβες ανήκουν στην δικαιοδοσία του πταισματοδικείου και τιμωρούνται με χρηματική ποινή εάν έχουν ως αποτέλεσμα κάτω από οκτώ ημέρες αναρρωτικής. Εάν είναι πάνω από οκτώ ημέρες, η υποκείμενη ποινή είναι τρία χρόνια κάθειρξη και πρόστιμο 45.000 €.

Εάν υφίσταται επιβαρυντική περίσταση (προμελέτη, βιαιότητες εναντίον ευάλωτων ατόμων, ανηλίκων κάτω των 15 ετών, δημοσίων οργάνων, μαρτύρων, βιαιότητες από κοινού, κλπ.), οι βιαιότητες θεωρούνται εγκληματικές, όποια και αν είναι η διάρκεια της αναρρωτικής. Η προβλεπόμενη ποινή είναι τριετής κάθειρξη και πρόστιμο 45.000 €, εάν η αναρρωτική είναι κατώτερη ή ίση με οκτώ ημέρες. Πηγαίνει σε πενταετή κάθειρξη και πρόστιμο 75.000 € εάν η αναρρωτική είναι πάνω από οκτώ ημέρες.

Στην περίπτωση των βιαιοτήτων που είχα υποστεί, υπήρχαν τρία επιβαρυντικά αίτια: η προμελέτη, το γεγονός ότι ήμουν μάρτυρας στις υποθέσεις εν εξελίξει και το γεγονός ότι η επίθεση έγινε από μία ομάδα ατόμων.

Ο κύριος A. κατέγραψε την μήνυσή μου με σοβαρότητα. Ρώτησε για όλες τις λεπτομέρειες που θα επέτρεπαν την αναγνώριση των επιτιθέμενων.

Με ρώτησε γιατί δεν είχα κάνει μήνυση την προηγούμενη ημέρα. Του απάντησα ότι οι υπολογιστές των συναδέλφων του δεν λειτουργούσαν. Σήκωσε τα μάτια από την οθόνη, με κοίταξε, φούσκωσε το μάγουλό του και με τον δείκτη χτύπησε επάνω για να δείξει ότι δεν πίστευε ούτε στιγμή ότι αυτό που είχαν πει ήταν αλήθεια.

Ο κύριος A. μου είπε ότι έφευγε οκτώ ημέρες άδεια μεταξύ της επόμενης Τετάρτης και της άλλης Πέμπτης. Μόλις επέστρεφε, θα ασχολιόταν προσωπικά να καλέσει τους πρωταγωνιστές.

Συμφωνήσαμε να επικοινωνήσω μαζί του όταν επέστρεφε για να καταγράψει ένα συμπλήρωμα της μήνυσης εάν είχα πληροφορίες για τους επιτιθέμενους.

Όταν γύρισε από την άδειά του ο κύριος A., πήγα να τον δω για να του δώσω τις πληροφορίες που είχα. Φαινόταν τόσο απογοητευμένος όσο και κουρασμένος και μου είπε ότι, δυστυχώς, οι προϊστάμενοί του δεν θεώρησαν εύλογο να του αναθέσουν την διεξαγωγή της έρευνας. Είχε ανατεθεί σε έναν άλλον αστυνομικό που θα ασχολιόταν με την οργάνωση των αναγκαίων επιμελειών.

Αντί τάχα για άλλον αστυνομικό, τελικά δεν έγινε απολύτως καμία πράξη έρευνας. Απ΄ όπου και να προέρχεται το κώλυμα, ο δικηγόρος μου κι εγώ το μόνο που μπορέσαμε να διαπιστώσουμε είναι ότι το κώλυμα υπήρχε.

Ο κύριος A. ήξερε ότι δεν δόθηκε καμία συνέχεια από τον εισαγγελέα στις υποθέσεις που είχε αναλάβει σε σχέση με την ελληνική κοινότητα και του παπα-Νικολάκη Κακαβελάκη. Δεν ήταν πολύ ενθαρρυντικό γι΄ αυτόν να διαπιστώσει ότι η δουλειά που έγινε για να αποδειχθούν με ακρίβεια αναμφισβήτητες παραβάσεις μπορούσε να γίνει ατελέσφορη για λόγους που φαινόντουσαν κυρίως πολιτικοί.

Τον καθησύχασα ως προς αυτό το σημείο: τίποτα από ό,τι είχε κάνει δεν θα ήταν μάταιο. Η υπόθεση πλαστογράφησης και χρήσης πλαστογραφιών, όπως και η υπόθεση υπεξαίρεσης, είχαν ξεκινήσει ξανά με παράσταση πολιτικής αγωγής. Αυτή η μήνυση είχε γίνει παραδεκτή και το παράβολο είχε κατατεθεί. Ο ανακριτής θα μπορούσε να στηριχθεί σε όλη την δουλειά που είχε κάνει ήδη.

Θα γινόταν το ίδιο με την υπόθεση που μας απασχολούσε εκείνη την ημέρα. Ο εισαγγελέας είχε την δυνατότητα να κερδίσει χρόνο, αλλά όχι να εμποδίσει την αποκάλυψη της αλήθειας.

Ο δικηγόρος μου αποφάσισε να αλληλογραφήσει με τον εισαγγελέα για να τον πληροφορήσει για τα γεγονότα. Έτσι, το επακόλουθο αυτής της διαδικασίας ήταν ότι εάν δεν αποφαινόταν σε τρεις μήνες, θα είχαμε το δικαίωμα να προσφύγουμε προς έναν ανακριτή με μία μήνυση με παράσταση πολιτικής αγωγής για να ξεπεράσουμε το μπλοκάρισμά του.

Ο δικηγόρος μου άσκησε την προσφυγή του στον εισαγγελέα στις 3 Φεβρουαρίου 2017 για τις επιθέσεις της 4^ης Οκτωβρίου και της 25^ης Δεκεμβρίου 2016. Μέχρι σήμερα, δεν έχουμε χαμπάρια. Στις 4 Μαΐου, ο δικηγόρος μου θα προσφύγει στον ανώτατο των ανακριτών, εάν η κατάσταση δεν εξελιχθεί.

Απόδοση στα ελληνικά: Άγγελος Α.